NCK 2015 gaat de boeken in met een vetgedrukt “Volgend jaar weer”

Van oude mensen, de dingen, die voorbijgaan is de titel van een bekend boek in de Nederlandse literatuur. Daarop variërend kunnen we de verschijning van Gaul! dit jaar in Dronten op de Nederlandse Clubkampioenschappen mooi typeren. Van oude renners en dingen die juist níet voorbijgaan.

‘Volgend jaar weer!’ Deze gevleugelde woorden vormden de spreuk van de dag, zoals Gaul!-evenementen vaker begeleid worden met een vaste slagzin. Nog nahoestend en de oogjes rood van de inspanning zei Folkert de Haan het na afloop bijvoorbeeld met hoorbare pret tegen ploeggenoot Arjen Bos.

Bos deed dit jaar alweer voor het vijfde jaar op rij voor de laatste keer mee. Hij had begin dit jaar al zijn tijdritspullen verkocht. Maar voor het NCK had hij toch maar weer een carbon tijdritfiets en kekke tijdrithelm aangeschaft. In enkele wegkoersen bij de Amateurs was Bos dit jaar weer ongenaakbaar geweest.

Ondanks een dag zonder extra’s had Bos zojuist weer eens de Gaul!-trein mede draaiende gehouden. De Haan had zoals vaker weer eens goede benen gehad en hem pijn gedaan. ‘Volgend jaar weer!’, hoorde Bos De Haan nog een keer zeggen. De Bolswarder kon er wel weer om lachen.

Met een gemiddelde leeftijd van 38 jaar mocht NCK-voorman Albert de Vries (35) zich de benjamin van de ploeg noemen. De Vries gniffelde erover in de auto op weg naar Dronten. Vader Auke de Vries was op dat moment al in Dronten, bezig met het opzetten van de partytenten voor de uitvalsbasis van de ploeg. Net als in voorgaande jaren. En net zoals hij dat volgend jaar waarschijnlijk weer gaat doen.

Dat De Vries de jongste van de ploeg zou zijn was eerst niet voorzien. Marc de Maar (31), de profrenner in de gelederen van Gaul!, was twee weken eerder hard gevallen tijdens een MTB-wedstrijd in Spanje. Een gebroken schouder was het resultaat. Einde seizoen. Het maakte eveneens een einde aan de top tien-aspiraties van Gaul! op het NCK. Top-dertig, dat moest mogelijk zijn met de ploeg die er nu stond.

Ook volgens ploegleider en oud-wielercrack Maint Berkenbosch, die Gaul!-ploegleider van dienst was. Net als vorig jaar. Andermaal bleek de ‘fietsende doctor in de wiskunde’, zoals hij in illustere jaren steevast door het noordelijke sportjournaille werd genoemd, zijn huiswerk te hebben gedaan. Het parcours in Dronten was veranderd ten opzichte van de edities die hier in vroeger jaren waren gehouden. Met gezag en rustige stem instrueerde hij voor de start de Gaul!-manschappen.

Een van hen was Wopko Faber. Hij was dan wel weer volledig nieuw in het plaatje van de dag. Hoewel, Berkenbosch meende zich te herinneren in de vorige eeuw wel eens met deze sympathieke Fries getraind te hebben, als mede-clublid bij WV Olympia in Heerenveen. Faber toonde zich een teamplayer, maar mechanische pech belette hem helaas die taak naar voldoening uit te kunnen voeren. Na vijf kilometer moest Gaul! met vijf man verder.

Kersvers Gaul!-clubkampioen Mark Touwen liet wederom zien over sterke benen te beschikken. Met lange beurten zorgde hij er mede voor dat de Gaul!-expres met 48 kilometer per uur door de polder sjeesde. Gaul!-oudgediende Frans Hoveijn had al zijn materiaal bij elkaar moeten lenen, maar toonde zich als invaller van het laatste moment zeer toegewijd. De ad-hoc trainingen in de laatste week wierpen hun vruchten af. Hoveijn kon de hele rit in de waaier blijven meedraaien.

Albert de Vries bleek ondanks de gebruikelijke virusjes in de weken voorafgaand aan het NCK weer een belangrijke motor voor de ploeg te zijn. De Vries redde met De Haan en Touwen de Gaul!-meubelen.

Voorzitter Max zag het net als in de voorgaande jaren weer glunderend aan. Hij was tevreden met de behaalde 26ste plaats. ‘Volgend jaar weer!’, riep ook hij, met de duim omhoog en een gulle lach, eenmaal terug op de Gaul!-uitvalsbasis. Vader De Vries deelde ondertussen broodjes en hapjes uit aan de renners en toegestroomde aanhang. Net als vorig jaar. Hoveijn stapte ondertussen doodgemoedereerd ongedoucht en in snelpak in de auto om weer snel huiswaarts te keren voor een andere afspraak

Typische NCK-gekkigheid. ‘Volgend jaar weer!’, klonk het nogmaals.