Maandag nog aan het werk, dinsdag een lange busreis en voor dat je het weet zit je woensdag na luttele kilometers tegen een Alpencol geplakt. En misschien lijkt het niet zo, maar dat is een buitengewoon fijn gevoel.

De wielerbacil had me al vroeg te pakken. Lezen leerde ik door het spellen van de uitslagen van de Tour de France in de Volkskrant en in Het Laatste Nieuws (extraspeciale Tour-edities werden op zondag verkocht aan de uitgang van de kerk). Als klein manneke zag ik de Ronde van Nederland en de Omloop der Kempen voorbij trekken. Het geluid van het voorbijzoevende peloton en het getetter vanuit de begeleidende radiowagen maakten diepe indruk op mijn tere kinderzieltje. En ’s zomers werden er op de atletiekbaan in het sportpark waar onze straat aan grensde ook nog eens spectaculaire baanwedstrijden gehouden. Te veel om niet voor te vallen.

Op 12 augustus 2007 wordt te Trento (Italië) de tweede versie van de cyclosportieve Granfondo Charly Gaul georganiseerd. Een bergachtig rondje van 125 kilometer dat eindigt met de 16 kilometer lange Salita Charly Gaul, zoals de slotklim naar de Monte Bondone sinds vorig jaar officieel wordt aangeduid. Het is een eerbewijs aan de bovenmenselijke prestatie