La Charly Gaul 2018
Je suis (ascendant) Charly
Vooraf
Vorige week dinsdagavond was ik de trainer van dient bij de Gaul! groep Groningen. Thema die avond: fysiek sprinten en mentale doelen stellen voor je sprint. Dat bracht mij ertoe om zelf na te denken over mijn doel of intentie voor de prachtige koers in Luxemburg dit weekend. Geen bepaalde plek of tijdsdoel voor mij dit jaar. Wel andere zaken:
- de eerste 5 beklimmingen ‘op reserve’ rijden. Wat voor mij betekent dat ik niet aanklamp in een groep, maar op zo’n moment juist laat lopen. Da’s niet zo eenvoudig voor mij (n ego).
- genieten: de tijd nemen om van de omgeving te genieten door ook om mij heen te kijken. Zowel het uitzicht op de toppen als wanneer wij langs riviertjes of beekjes rijden. En van mooie slingerende afdalingen door weilanden, bossen en dorpjes. Daarom houd ik van de Ardennen!
- gericht inspannen met het oog op de TT wedstrijd in Assen op 5 september.
Koers!
Bam! Als een losgeslagen kudde vliegen we door de straten van Echternach. Mijn eerste Charly Gaul! is van start gegaan. Ik heb wel vaker cyclo’s gereden, maar dit is veel meer koers dan ‘gezellig door de heuvels in de zon’. Tot aan de voet van beklimming 1 vechten mensen voor een positie vooraan. Met een relativerend glimlach oefen ik mijn vaardigheid om door het midden van de groep naar voren te rijden. Shit! Strava vergeten aan te zetten bij de start. Alsnog doen of niet? Ik kies ervoor om vandaag ‘naakt’ te rijden: geen horloge, geen kilometerteller, geen Garmin. Gewoon Geert, de benen en de Koga. Op de eerste klim laat ik de kopgroep al snel lopen. Er komt vast wel een groep waar ik lekker in mee kan draaien. Van achteren halen een paar zwart – gelen mij in, blijkbaar had ik een redelijk goede start.
…
De juiste keuze?
Zo, het zit erop, dit was klim 10 toch? Nu lekker in de groep mee draaien tot in Echternach. Kleine tegenvaller: er komt niet alleen nog een tweede deel van klim 10, maar daarna ook nog wat lichter of pittiger klimwerk tot de laatste lange afdaling. Beetje kramp, niet te gek doen. Steeds weer de keuze vandaag om in de groep af te dalen en energie te sparen voor de volgende klim. Of volle bak afdalen en dan stukje volle bak gas geven om ‘mijn’ groep te laten aansluiten bij een groep voor ons. Want afdalen, sturen en kopwerk liggen mij goed. Achteraf had de eerste optie waarschijnlijk een snellere tijd en hogere uitslag opgeleverd. De keuze die ik vandaag maakte, leverde wél veel plezier op, grinniken om mijzelf en lekker stoempen en sterven in vele achterwielen. De laatste 10 kilometer neemt ‘een of andere tijdrijder’ de kop en staat die niet meer af. Hij knalt ons in één rechte lijn langs de rivier naar Echternach. Dank! Mijn eerste LCG zit erop. Heerlijk, ik heb genoten!
