Ondanks mindere weersvoorspellingen zijn de omstandigheden bij het Gaul! Clubkampioenschap als vanouds vrijwel ideaal. Een waterig zonnetje en een mild windje zorgen voor een aangename temperatuur. Perfect koersweer.
Uit het hele land zijn Gaulisten samengekomen om de krachten eens onderling te meten. Dat belooft wat, aangezien er links en rechts wel wat vermogen in de dijen schuilt. In de kleedkamer gespannen stilte doorbroken door zenuwachtige branie en ontregelend bedoelde opmerkingen richting de tegenstand.
Meinte en Durk leggen de regels van het spel uit. Drie tussensprints waar punten te verdienen zijn en dan de finish waar nog wat meer punten te rapen zijn. Degene met de meeste punten wint. Simpel. Ik sta zonder enige illusie aan de start. De Charly Gaul gevolgd door een week hard werken, weinig rust en een fikse verkoudheid zorgen dat ik niet in blakende vorm verkeer. En dat gesprint is sowieso niet mijn ding.
Embedded
Maar meedoen is al leuk. Voor het eerst als embedded journalist mee in het Clubkampioenschap, waar ik voorheen het spel lui vanaf de kant aanschouwde. Dat embedded journalist zijn valt nog niet mee. Een jarenlange campagne van Sebastiaan heeft ervoor gezorgd dat niemand zich meer in het gele Gaul! shirt durft te vertonen. Dat maakt het peloton tot een wat eenvormige massa in het zelfde zwart-gele shirt. Voeg daarbij dat gezichten achter fietsbril en helm verborgen zijn en het is best lastig waarnemen wie waar zit en wie zich in de ontsnapping van het moment bevindt.
De eerste ontsnapping is echter makkelijk te herkennen. Durk berijdt een knal-oranje frame en is getooid met dito bandana (niet alle campagnes van Sebastiaan hebben succes) en sokken. Voeg daarbij zijn imposante gestalte en het is duidelijk wie er voor het peloton uit rijdt. Hij krijgt evenwel niet veel ruimte. Er volgt een aantal schermutselingen waarbij telkens een klein groepje renners zich van het peloton afscheidt maar veel ruimte is ze nooit gegund.
Hazepad
Dan toch een ontsnapping die verder reikt. Folkert kiest het hazepad samen met Mark Touwen. Twee notoire hardrijders. Heel groot wordt hun voorsprong echter niet. Speelt het peloton met hen of spelen zij met het peloton?
Zelf draai ik eerst een aantal ronden mee in de buik van het peloton. Moet weer wennen aan de bochten in zo’n groep. Dat is een mentaal raar dingetje in me. In afdalingen ga ik hard door de bochten en hoor ik meestal bij de snelleren. Op het vlakke echter heb ik meer moeite met vergelijkbare bochten. Gaandeweg komt het gevoel weer terug en ga ik er wat harder en stabieler doorheen.
Dat is ook het sein om de longblaasjes eens goed open te zetten en de benen met wat melkzuur te vullen. Samen met anderen die het werk niet schuwen draai ik een paar beurten aan kop en komen we iets dichter bij het kopgroepje. Heel geolied gaat dat niet altijd. Op een gegeven moment doe ik een lange beurt aan kop en geef een elleboogje om over te nemen. Er gebeurt niets. Ik kijk achterom en zie een gat tussen mij en het peloton. Lekker lullig dan. Het gat is te klein om door te rijden dus ik laat me weer inlopen. We vervolgen onze jacht op de kopgroep. Paul, die ergens tussen peloton en kopgroep zwemt, wordt eerst opgeslokt. Dan de vluchters. Er volgen weer wat schermutselingen, maar geen daarvan leidt tot een succesvolle ontsnapping.
Materiaal
Voorzitter Max plaatst zijn traditionele vlucht. Maar zelfs hij krijgt geen vrijgeleide van het amorfe zwart-gele monster erachter. Ik ga me na een rustperiode in het peloton maar weer eens voorin met de debatten bemoeien. Ik zet aan en voel een wiebelig gevoel in mijn linkervoet. Zou m’n schoenplaatje loszitten? Ik besluit dat het vast iets tussen mijn oren is en rij door. Richard plaats een demarrage en ik wil mee. Het wiebelige gevoel blijkt bepaald niet tussen mijn oren te zitten. Ik kijk naar beneden en zie dat mijn crank loskomt. Categorie niet goed. Einde wedstrijd. Ik laat me uitbollen. Hilarisch bij-effect: ik rij op dat moment op kop van het peloton dat tergend lang in het wiel van een uitbollende renner blijft hangen……
Ondertussen in de koers
De prik van Richard wordt geneutraliseerd en dan ontsnapt Mark Touwen samen met Frans Hoveijn. Dit ziet eruit als de slag van de dag en dat is het ook. Het peloton capituleert. Mark heeft al een aantal punten gepakt in de tussensprints -die volledig aan me voorbij zijn gegaan, dus vandaar geen beschrijving hiervan- en als hij wegblijft levert dat hem dus het kampioenschap op. Een aantal keer was hij al dichtbij. Sowieso betekent het doorbreken van een jarenlange Groninger hegemonie. Zoals ik vorig jaar schreef: “Bij een Gaul! clubkampioenschap strijden tientallen zwart-gele hardrijders om de eer en aan het einde wint een Groninger?”
De voorbereiding van Mark lijkt uitgekiend te zijn. Vorige week nog kneep hij na een kilometer of 50 mede door hem keihard gemaakte koers in de Charly Gaul in de remmen om bijtijds naar huis af te reizen. De cyclo van het jaar gedegradeerd tot voorbereidingskoers dus. Als dat geen focus op het Clubkampioenschap is?
Resultaat
Hoe dan ook werpt het vruchten af want Mark en Frans weten uit de klauwen van het peloton te blijven. In een sprint die nauwelijks sprint genoemd kan worden gaat Frans met de eer strijken. Maar door de eerder gesprokkelde punten wordt Mark toch soeverein Gaul! Clubkampioen 2015. In de pelotonsprint erachter weet Albert de Vries een tweede plaats te verzekeren terwijl Folkert de Haan op basis van de tussensprints en een toptienklassering bij het scheiden der markt derde wordt.
Sylvie Boermans hoeft als enige deelnemende vrouw -daar ligt een uitdaging voor de club- alleen maar te finishen om het kampioenschap bij de dames in de wacht te slepen. De derde podiumplaats op rij in 3 weken tijd. Maar laf in de wielen zitten is aan haar niet besteed. Continu is Sylvie actief in de voorste geledingen van het peloton waarneembaar.
En dan nog een eervolle vermelding voor Durk. Met een finish op de laatste plaats van het peloton weet hij een geel Gaul shirt te winnen. Sebastiaan doet zijn best nog te blijven lachen. En Durk is volgend jaar zelfs bij een koers in het pikdonker nog zichtbaar……..
